Τενοντίτιδα ώμου: Συμπτώματα και θεραπεία

Η τενοντίτιδα ώμου είναι η φλεγμονή του τένοντα, ο οποίος είναι η κατάληξη των μυών και χάριν αυτού κινούνται οι αρθρώσεις του ώμου. Όταν ο τένοντας φλεγμαίνει συμβαίνει διότι ο οργανισμός προσπαθεί να προστατευτεί από απειλητικούς παράγοντες και με αυτόν τον τρόπο αμύνεται.

Η τενοντίτιδα προκαλεί δυσάρεστα συμπτώματα στον/ στην ασθενή όπως έντονο πόνο, οίδημα, ερυθρότητα κ.α. Τα αίτια μπορεί να είναι κάποιος τραυματισμός, μικρόβιο, οπότε μιλάμε για μικροβιακή φλεγμονή, ή κύτταρα του ίδιου του οργανισμού (ανοσολογική νόσος).

Τι προκαλεί την τενοντίτιδα στον ώμο;

 

Τα κύρια αίτια της τενοντίτιδας είναι η υπερφόρτωση των τενόντων εξαιτίας έντονης αθλητικής δραστηριότητας, η ακατάλληλη τεχνική, το ανεπαρκές ζέσταμα και διατάσεις ή κάποιο επαναλαμβανόμενο ατύχημα στην περιοχή του ώμου.

Κάποια από τα αθλήματα που επιβαρύνουν τους ώμους, αλλά και άλλα σημεία του χεριού και δημιουργούν τενοντίτιδα είναι το τένις, το βόλεϋ και η κολύμβηση. Υπάρχουν όμως κι άλλοι παράγοντες που μπορεί να ευθύνονται για την τενοντίτιδα του ώμου.

Αυτοί είναι η ηλικία (άνω των 40 ετών), η λανθασμένη στάση του σώματος για πολλές ώρες, η κακή κατασκευή ή η σταδιακή φθορά των αρθρώσεων και οι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το άγχος και η στενοχώρια, τα οποία προκαλούν έντονη σύσπαση των μυών του αυχένα και των ώμων.

Οι τένοντες βρίσκονται λοιπόν συνεχώς σε κίνηση και σε μια κατάσταση αυξημένου κινδύνου για να εμφανιστεί τενοντίτιδα. Αυτό δεν συμβαίνει όμως πάντα. Για να εκδηλωθεί φλεγμονή στους τένοντες θα πρέπει να υπάρξει κάποιος από τους εξής παράγοντες:

1. Η ένταση της μυϊκής δραστηριότητας: Όσο μεγαλύτερη μυϊκή δραστηριότητα έχουμε, τόσο μεγαλύτερη είναι και η καταπόνηση του συγκεκριμένου τένοντα.
2. Η διάρκεια της δραστηριότητας: Η τενοντίτιδα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να εκδηλωθεί όταν η διάρκεια μιας δραστηριότητας κρατά περισσότερη ώρα, καθώς η συσσώρευση φορτίου στο στροφικό πέταλο είναι μεγαλύτερη.
3. Η ανατομία της περιοχής του ώμου: Όταν το ακρώμιο προεξέχει (ακρώμιο τύπου II και III), είναι πιθανότερο να ερεθιστούν οι τένοντες και να εκδηλωθεί τενοντίτιδα. Το ακρώμιο είναι μια προεξοχή του οστού της ωμοπλάτης, η οποία επαφίεται συνεχώς με την άνω επιφάνεια του στροφικού πετάλου. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, έχουμε το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής και η τενοντίτιδα διαρκεί περισσότερο και χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να θεραπευτεί.

 

Ομάδες υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση τενοντίτιδας

Υπάρχουν κάποιες ομάδες, οι οποίες είναι πιο ευπαθείς στην εμφάνιση τενοντίτιδας στον ώμο. Αυτές είναι:

1. Οι αθλητές: Αθλητές αγωνισμάτων που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και έντονες κινήσεις του χεριού πάνω από το ύψος του ώμου, όπως τενίστες, αθλητές της άρσης βαρών, κολυμβητές, βολεϊμπολίστες κ.α.
2. Άτομα των οποίων η εργασία είναι χειρωνακτική
3. Γυναίκες, οι οποίες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν ασβεστοποιό τενοντίτιδα
4. Άτομα που πάσχουν από ενδοκρινολογικά νοσήματα, όπως σακχαρώδη διαβήτη και υποθυρεοειδισμό εμφανίζουν συχνότερα ασβεστοποιό τενοντίτιδα
5. Άτομα, τα οποία έχουν πιο κυρτό ακρώμιο ( τύπου II και III ), καθώς αυτή η κατάσταση ερεθίζει το στροφικό πέταλο

Τι συμπτώματα παρουσιάζει;

Τα συμπτώματα που παρουσιάζει η τενοντίτιδα ώμου είναι κοινά σε όλα τα είδη τενοντίτιδας, αλλά διαφέρουν αναλόγως τη βαρύτητα της πάθησης. Αυτά τα συμπτώματα είναι τα εξής:

1. Ο έντονος πόνος στην άνω και έξω επιφάνεια τυ ώμου
2. Ο πόνος ατά τη στροφή του ώμου
3. Το οίδημα του τένοντα κοντά στην άρθρωση
4. Η ευαισθησία στην τοπική πίεση
5. Η ερυθρότητα της περιοχής
6. Το αίσθημα καύσου
7. Η αδυναμία των μυών της περιοχής
8. Η δυσκαμψία
9. Ο πόνος στον ύπνο

Εάν τα συμπτώματα αυτά δεν υποχωρήσουν μέσα στις επόμενες 7 με 10 ημέρες από την εμφάνισή τους, τότε κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη στο γιατρό σας για περαιτέρω διερεύνηση.

Πώς διαγιγνώσκεται;

Η τενοντίτιδα ώμου διαγιγνώσκεται εύκολα με μια απλή κλινική εξέταση και το ιστορικό του/της ασθενούς. Από το ιστορικό, ο γιατρός μπορεί να αντλήσει πληροφορίες για τον τρόπο εμφάνισης της τενοντίτιδας, τον πόνο, τα συμπτώματα, αλλά και τις αθλητικές του δραστηριότητες, τους ενδεχομένως προηγούμενους τραυματισμούς του ώμου, την εργασία του και την καθημερινότητα του ,ώστε να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τα πιθανά αίτια.

Ακόμα, μπορεί να χρειαστεί ένα υπερηχογράφημα στον ώμο, ώστε να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη τενοντίτιδας ή αν πρόκειται για φλεγμονή κάποιου τένοντα ή ρήξη, η οποία μιμείται τα συμπτώματα και την εικόνα της τενοντίτιδας. Τέλος, με την απλή ακτινογραφία μπορεί να διακριθεί εάν πρόκειται για ασβεστοποιό τενοντίτιδα και κάποιες φορές χρήσιμη μπορεί να φανεί και η μαγνητική τομογραφία.

Ποιες θεραπείες υπάρχουν για την τενοντίτιδα;

Οι θεραπείες για να αντιμετωπίσουμε την τενοντίτιδα στο σημέιο του ώμου είναι κατά βάση συντηρητικές και στόχος τους είναι η μείωση του πόνου, της φλεγμονής και του οιδήματος, καθώς και η διατήρηση της κινητικότητας του ώμου και η αποφυγή της αναπηρίας του.

Σημαντικό ρόλο παίζει η ξεκούραση/ ανάπαυση του ώμου και η διακοπή για κάποιο διάστημα από αθλήματα ή εργασίες που επιβαρύνουν την κατάστασή του. Ακόμα ορισμένες φορές μπορεί να χρειαστεί και η εφαρμογή νάρθηκα. Επίσης η φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη σκευάσματα λειτουργεί συνδυαστικά με την ανάπαυση και την παγοθεραπεία για πολύ καλύτερα και γρηγορότερα αποτελέσματα. Οι ενδοαρθρικές ενέσεις μπορούν και αυτές να φανούν χρήσιμες.

Το σημαντικότε3ρο ρόλο στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας τον παίζουν όμως η φυσικοθεραπεία και ο βελονισμός, καθώς και οι δύο αυτές μέθοδοι θεραπείας επιφέρουν τα καλύτερα αποτελέσματα.

Γενικότερα, αφού η φλεγμονή εξασθενήσει, ο/η ασθενής θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης και εκγύμνασης των μυών του ώμου.

Η χειρουργική αντιμετώπιση συνιστάται μόνο σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων επεισοδίων οξείας τενοντίτιδας, υποτροπών και χρόνιας τενοντίτιδας με εντονότατο πόνο.

Φυσικοθεραπεία

Στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η μείωση του πόνου, του οιδήματος, η διατήρηση της κινητικότητας του ώμου, καθώς και η πρόληψη της δυσκαμψίας του. Αρχικά, συνιστάται στον/ στην ασθενή η διακοπή από έντονες αθλητικές δραστηριότητες και η εφαρμογή ψυχρών επιθεμάτων στον ώμο. Σε αυτό το αρχικό στάδιο λοιπόν, η φυσικοθεραπεία συνδυάζεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, έτσι ώστε να προλάβουμε την εξέλιξη μιας οξείας μορφής τενοντίτιδας σε χρόνια.

Γεγονός όχι ευχάριστο, καθώς εάν η τενοντίτιδα εξελιχθεί σε χρόνια τότε η θεραπεία της είναι πολύ δύσκολη. Μόλις η φλεγμονή περιοριστεί, στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η ενδυνάμωση των μυών του ώμου. Τα μέσα που περιλαμβάνει η φυσικοθεραπεία γι αυτό είναι οι μαλάξεις, η ηλεκτροθεραπεία, η κινητοποίηση των αρθρώσεων του ώμου, η παγοθεραπεία ή θερμοθεραπεία, το taping και οι υπέρηχοι.

Με τα μέσα αυτά επιτυγχάνεται η μυϊκή χαλάρωση, η μείωση του πόνου , η αύξηση της ελαστικότητας των συνδέσμων και των τενόντων. Ακόμα, η κινησιοθεραπεία είναι πολύ σημαντική στην αποκατάσταση της τενοντίτιδας. Με τις ειδικές ασκήσεις αποκαθίσταται η σωστή κίνηση του ώμου και δυναμώνουν οι μύες της περιοχής.

Μετά το τέλος των συνεδριών, δίνεται στον /στην ασθενή ένα πρόγραμμα ασκήσεων για το σπίτι, το οποίο βοηθά τους μύες να μην ατονούν και τους δυναμώνει με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση των υποτροπών.

Βελονισμός

Ο βελονισμός έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στη θεραπεία της τενοντίτιδας του ώμου και γενικά σε όλες τις παθήσεις του ώμου και μάλιστα είναι σημαντικά καλύτερα από τις συνηθισμένες ορθοπεδικές θεραπείες.

Ο βελονισμός αντιμετωπίζει φυσικά την τενοντίτιδα με τρόπο ασφαλή, χωρίς καμμία παρενέργεια. Στόχος του είναι η μείωση της φλεγμονής και του πόνου.

Οι λεπτές βελόνες που εφαρμόζονται σε διάφορα σημεία του σώματος διεγείρουν την έκκριση ενδορφινών, οι οποίες έχουν αναλγητική δράση, και της αδενοσίνης, ενός φυσικού αντιφλεγμονώδους και αναλγητικού παράγοντα, και αυξάνει τη ροή του αίματος επιφέροντας τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Πώς προλαμβάνεται η τενοντίτιδα;

Η τενοντίτιδα προλαμβάνεται με την τροποποίηση των παραγόντων, οι οποίοι μπορεί να δημιουργήσουν την δημιουργήσουν. Οι αθλητές λοιπόν θα πρέπει να αποφεύγουν τις έντονες κινήσεις του χεριού πάνω από το ύψος του ώμου και να κάνουν σωστή προθέρμανση και διατάσεις πριν και μετά την προπόνησή τους.

Επίσης άτομα με τύπου II και III  ακρώμιο και γυναίκες με υποθυρεοειδισμό θα πρέπει να υποβάλλοντα σε μια απλή ακτινογραφία ώμου σε περίπτωση που νοιώσουν έντονο πόνο ή παρουσιαστούν κάποια από τα συμπτώματα που προκαλεί η τενοντίτιδα.

Τελειώνοντας, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι ο ώμος είναι μια πολύ ευαίσθητη άρθρωση του σώματος μας, ο οποίος μπορεί να προσβληθεί από διάφορες άλλες παθήσεις, πέραν της τενοντίτιδας.

Κάποιες από αυτές τις παθήσεις είναι η αρθρίτιδα, το κάταγμα, το σύνδρομο προσκρούσεως (προκύπτει από πίεση της κορυφής του ώμου στους μαλακούς ιστούς ή όταν ο βραχίονας ανυψώνεται μακριά από τον ώμο), η αστάθεια ( συμβαίνει όταν λόγω υπερβολικής χρήσης ή ξαφνικής βλάβης, η κεφαλή του βραχίονα βγαίνει από την υποδοχή του ώμου.

Η εξάρθρωση προκαλεί πόνο και αστάθεια και κάποιες φορές οι επαναλαμβανόμενες εξαρθρώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε αρθρίτιδα), η εκφύλιση του τένοντα, η ρήξη δηλαδή του τένοντα η οποία μπορεί να προκύψει από οξεία κάκωση, ξαφνικό τραυματισμό ή από μακροχρόνια υπερχρήση και η ρήξη του μυοτενόντιου πετάλου του ώμου.

Επικοινωνήστε μαζί μας ΕΔΩ

Δαμουλιάνος Άγγελος – Φυσίατρος – Βελονιστής