Περιαρθρίτιδα: Φυσικοθεραπεία και Βελονισμός

Με τον όρο περιαρθρίτιδα δεν εννοούμε μια συγκεκριμένη πάθηση, αλλά την παθολογία στην περιοχή του ώμου. Οι πιο πολλές από αυτές τις παθήσεις του ώμου έχουν τις περισσότερες φορές σχέση με βλάβες στα μαλακά μόρια, δηλαδή τους τένοντες, τους μύες και τους συνδέσμους, και σπανίως με τα οστά. Κάποιες από τις παθήσεις που περιλαμβάνει η περιαρθρίτιδα είναι οι εξής:

1. Ασβεστοποιός τενοντίτιδα του πετάλου στροφέων
2. Οστεοαρθρίτιδα ώμου
3. Οστεοαρθρίτιδα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης
4. Παγωμένος ώμος
5. Τενοντίτιδα μακράς κεφαλής δικεφάλου βραχιονίου
6. Πάρεση υπερπλατίου νεύρου
7. Σύνδρομο SLAP
8. Σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης με ή χωρίς ρήξη του πετάλου στροφέων (κυρίως του υπερακανθίου)

Η περιαρθρίτιδα αποτελείται από τρεις (3) φάσεις, την οξεία, την υποξεία και τη χρόνια. Στόχος κάθε θεραπείας για την περιαρθρίτιδα είναι η πλήρης αποκατάσταση του προβλήματος του ώμου. Η καλύτερη αντιμετώπιση πραγματοποιείται όταν η πάθηση βρίσκεται στην οξεία της φάση, καθώς τα αποτελέσματα στην υποξεία και τη χρόνια φάση δεν είναι ιδιαίτερα θετικά.

Ποιες παθήσεις συμπεριλαμβάνονται στην περιαρθρίτιδα;

Οι παθήσεις που συμπεριλαμβάνονται στην περιαρθρίτιδα είναι:

1. Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα του πετάλου στροφέων: Όταν σε ένα συγκεκριμένο σημείο του οστού του ακρωμίου ασκούνται επαναλαμβανόμενες τριβές του πετάλου στροφέων, τότε δημιουργείται ασβέστωση του τένοντα. Οι φλεγμονές που δημιουργούνται στο σημείο υποτροπιάζουν και οδηγούν στην τοπική νέκρωση του ιστού με αποτέλεσμα τη διακοπή κυκλοφορίας του αίματος και την εναπόθεση ασβεστώσεων.
2. Η οστεοαρθριτιδα ώμου: Η οστεοαρθρίτιδα ώμου είναι μια σχετικά σπάνια πάθηση, χωρίς συμπτώματα. Κάποιες φορές παρατηρείται έντονος πόνος μαζί με δυσλειτουργία της άρθρωσης και περιορισμένη κίνηση του ώμου.
3. Η οστεοαρθρίτιδα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης: Εμφανίζεται στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση, η οποία ενώνει τη γωνία του ώμου, το ακρώμιο με το εξωτερικό άκρο της κλείδας και δημιουργείται λόγω συχνής συμπίεσής της κατά τις στροφικές κινήσεις της άρθρωσης.
4. Ο παγωμένος ώμος: Πρόκειται για μια πάθηση, κατά την οποία ο αρθρικός θύλακας του ώμου συρρικνώνεται αυθόρμητα, χωρίς κάποιο λόγο. Η κίνηση του ώμου μειώνεται σταδιακά μέρα με τη μέρα και συνοδεύεται από έντονο πόνο.
5. Η τενοντίτιδα μακράς κεφαλής δικεφάλου βραχιονίου: Είναι πολύ συχνή σε αθλητές που καταπονούν του ώμους τους, αλλά και σε ηλικιωμένους. Σε αυτήν την πάθηση ο τένοντας της μακράς κεφαλής, ο οποίος περνάει μέσα από την άρθρωση του ώμου, ερεθίζεται και προξενεί έντονο πόνο.
6. Η πάρεση υπερπλατίου νεύρου: Πρόκειται για σπάνια πάθηση, κατά την οποία παρουσιάζεται σταδιακή ατροφία των μυών του πέταλου στροφέων, η οποία οφείλεται στη συμπίεση του υπερπλάτιου νεύρου που τροφοδοτεί αυτούς τους μύες.
7. Σύνδρομο SLAP: Το σύνδρομο SLAP, δηλαδή η αποκόλληση της μακράς κεφαλής από το σημείο πρόσφυσης, δημιουργείται από τις επανειλημμένες κινήσεις όπου αυξάνεται απότομα η έλξη του δικεφάλου στο σημείο αυτό. Η αποκόλληση μπορεί να έχει κατεύθυνση προς τα εμπρός ή προς τα πίσω ή και στις δύο κατευθύνσεις.
8. Σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης με ή χωρίς ρήξη του πετάλου στροφέων (κυρίως του υπερακανθίου): Το σύνδρομο αυτό είναι το πιο κοινό ανάμεσα στις παθήσεις του ώμου. Οι στροφείς του ώμου είναι οι 4 μύες από τους οποίους αποτελείται το πέταλο: ο υποπλάτιος, ο υπερακάνθιος, ο υπακάνθιος και ο ελάσσων στρογγυλός. Αυτοί οι μύες, κάθε φορά που σηκώνεται ο βραχίονας, συμπιέζονται ανάμεσα στην κεφαλή του αι το οστό του ακρωμίου. Ανάμεσα στο πέταλο και τη γωνία του ακρωμίου βρίσκεται ο ορρογόνος θύλακος, ο οποίος παρέχει μια μικρή ποσότητα λιπαντικής ουσίας, έτσι ώστε να απαλύνει την τριβή των μαλακών μυών και τενόντων στην επιφάνεια του οστού. Όταν ο ορρογόνος αυτός θύλακας ερεθίζεται (από την υπερβολική χρήση συνήθως), παρουσιάζεται φλεγμονή που συνοδεύεται από πολύ έντονα και επίπονα συμπτώματα.

Τι συμπτώματα παρουσιάζει η περιαρθρίτιδα;

Τα συμπτώματα που παρουσιάζει η περιαρθρίτιδα είναι ο έντονος πόνος στον ώμο, ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν επιτρέπει καμία κίνησή του. Εάν ο πόνος διαρκέσει, ο ώμος χάνει την κινητικότητά του και «μετατρέπεται» σε παγωμένο ώμο. Σε αυτήν την περίπτωση και στην οξεία περιαρθρίτιδα, καταργείται πλήρως η κινητικότητα του ώμου και ο πόνος είναι εντονότατος ακόμα και κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Πώς διαγιγνώσκεται η περιαρθρίτιδα;

Η διάγνωση της περιαρθρίτιδας πραγματοποιείται με την κλινική εξέταση του/της ασθενούς, με τη μαγνητική τομογραφία και την αρθροσκόπηση. Κατά την κλινική εξέταση ο γιατρός θα σας ζητήσει να κάνετε ορισμένες κινήσεις, έτσι ώστε να διαπιστωθεί η κατάσταση της κινητικότητας του ώμου. Εάν το πάσχον χέρι δεν μπορεί να σηκωθεί όσο πρέπει κατά την ανάταση και συγχρόνως αισθάνεστε έντονο πόνο, τότε πολύ πιθανό να πάσχετε από περιαρθρίτιδα. Η μαγνητική τομογραφία και η αρθροσκόπηση επιβεβαιώνουν την περιαρθρίτιδα και υποδεικνύουν ακριβώς την πάθηση, η οποία είναι εντεταγμένη κάτω από τον όρο- ομπρέλα «περιαρθρίτιδα».

Ποιες θεραπείες υπάρχουν για την περιαρθρίτιδα;

Η θεραπεία της περιαρθρίτιδας είναι κατά βάση συντηρητική και σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση. Στα αρχικά στάδια πολύ χρήσιμες θεωρούνται οι ασκήσεις αιώρησης του χεριού, καθώς με αυτόν τον τρόπο χαλαρώνει η άρθρωση, ο υπερακάνθιος δεν τρίβεται και υποχωρεί η φλεγμονή. Οι ασκήσεις αυτές συνδυάζονται με την παγοθεραπεία και τα αντιφλεγμονώδη. Πρέπει να αποφεύγονται τα θερμά επιθέματα και η ακινητοποίηση, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει παγωμένο ώμο. Σε περιπτώσεις όπου η κινητικότητα έχει χαθεί χορηγούνται ενέσεις κορτιζόνης. Η φυσικοθεραπεία και ο βελονισμός ενδείκνυνται σε όλες τις περιπτώσεις καθώς τα αποτελέσματα που προσφέρουν είναι εξαιρετικά.

Φυσικοθεραπεία

Η αποκατάσταση της περιαρθρίτιδας είναι μια διαδικασία σχετικά δύσκολή και χρονοβόρα, καθώς ο γιατρός θα πρέπει να είναι ενήμερος για την συγκεκριμένη πάθηση του/της ασθενούς που έχει οδηγήσει στην περιαρθρίτιδα. Ο λόγος που πρέπει να υπάρχει αυτή η ενημέρωση είναι διότι το είδος της αποκατάστασης διαφέρει από πάθηση σε πάθηση. Βασικός στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η αντιμετώπιση του πόνου και κάθε συμπτώματος, καθώς και η πρόληψη δυσάρεστων συνεπειών όπως η αγκύλωση του ώμου. Οι τεχνικές της φυσικοθεραπείας διαφέρουν αναλόγως και τη φάση που βρίσκεται η κάθε πάθηση. Στην οξεία φάση της περιαρθρίτιδας οι πόνοι είναι ιδιαίτερα έντονοι. Οι κινήσεις πρέπει να περιορίζονται και γίνεται εφαρμογή κρύων ή θερμών επιθεμάτων σε συνδυασμό με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και παυσίπονα. Στην υποξεία φάση τα συμπτώματα υποχωρούν και γίνεται εφαρμογή υπερήχων σε συνδυασμό με διαθερμία ή παγοθεραπεία, laser, αναλγητικών ρευμάτων. Σε αυτό το στάδιο μπορούμε να ξεκινήσουμε και την κινητοποίηση της άρθρωσης. Αρχικά, οι κινήσεις είναι ήπιες και χαλαρές, χωρίς φόρτιση ,οι οποίες κινούνται στα όρια του πόνου. Ακόμα, πολύ χρήσιμες είναι οι κατάλληλες διατάσεις. Μόλις το εύρος κίνησης του ώμου αποκατασταθεί, πραγματοποιούνται οι ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η μυϊκή ισορροπία της περιοχής.

Βελονισμός

Ο βελονισμός μπορεί να αντιμετωπίσει με εξαιρετικά αποτελέσματα την περιαρθρίτιδα σε όλες τις φάσεις της. Μειώνει τον πόνο και τη φλεγμονή και αυξάνει τη ροή του αίματος, επιτρέποντας την καλύτερη κινητικότητα τη άρθρωσης. Οι λεπτές βελόνες που εφαρμόζονται σε διάφορα σημεία (ακόμα και σε μακρινά σημεία από την πηγή του πόνου) του σώματος διεγείρουν την έκκριση ενδορφινών, οι οποίες έχουν αναλγητική δράση, και την έκκριση της αδενοσίνης, η οποία έχει κι εκείνη αναλγητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Ο βελονισμός είναι μια πολύ ασφαλής, φυσική και ανώδυνη μέθοδος, η οποία μάλιστα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, συγκριτικά με άλλες θεραπείες για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η περιαρθρίτιδα.